Dzięki systemowi GIS personel straży pożarnej ma lepszy wgląd w cechy fizyczne oraz zależności, które wpływają na zachowanie się pożaru i może skuteczniej je interpretować. Pracownicy ci mogą przeglądać czynniki, takie jak topografia, wilgotność paliwa i typ roślinności, aby określać miejsca o najwyższym ryzyku pożaru. Informacje te można porównać z zasobami o wysokiej wartości, takimi jak dane o siedliskach i ekosystemach o krytycznym znaczeniu, infrastrukturze, zasobach kulturowych, wrażliwych glebach w pobliżu instalacji drenujących oraz zabudowie miejskiej, aby wskazać obszary najbardziej zagrożone. Dowództwo może określić prawdopodobieństwo wystąpienia pożaru obszarów naturalnych, lokalizując historyczne miejsca pożarów i identyfikując potencjalne źródła zapłonu, takie jak linie energetyczne, drogi, tereny przemysłowe i budynki mieszkalne. Gdy obszary o wysokim potencjalnym zagrożeniu znajdują się w pobliżu łatwopalnej roślinności i ważnych obiektów, można zidentyfikować podstawowe działania przeciwpożarowe.